Vrijdag 2 september - maandag 5 september

Ja ja en dan ons jaarlijks terugkerend evenement "het HIO-Maten weekend". Al weer voor de 28ste keer en onze reisleider had bedacht dat we het dit jaar maar in het nieuwe Franse huis van Yvonne en Marcel moesten houden. Helemaal goed dus: we gaan nog steeds zonder partners maar ja nu een keer een uitzondering: Marcel was er al. Alleen maar mooi want de kok was dan ook gelijk geregeld. De meeste maten gaan natuurlijk geen 850 km rijden voor een weekendje dus dat werd vliegen. M.u.v. Bob en Esther want die gingen nog verder Frankrijk in. Dat vliegen is best een succes: 12:30 uur vertrek Schiphol, 15:30 uur aan de borrel in Maison Etang du Cheix. Nou wat wil je nog meer. Het kost iets meer dan normaal met de auto maar ja het scheelt ook heel veel tijd. Genoeg tijd voor een uitgebreide bezichtiging van het huis. En het is groot dus je moet ook echt je tijd nemen.

's Avonds was het eerste diner (courgette soep, BBQ en een lekker Frans nagerecht - na de kaas). De crême brulée was voor de meesten gelijk een hoogte punt en dan te bedenken dat we nog 2 repasjes te gaan hadden. Uit eten was na de eerste avond al direct van tafel.
De volgende dag werd er genoten van het Franse ontbijt met heerlijk brood van onze boulangere DoDo.

Tijd voor de eerste aktiviteit: de rondrit met de auto langs de hoogte punten van de Sioule met afsluitend nog een wandeling bij de Meander van 2,5 uur. Helaas was het eerste stuk iets te steil voor een paar. Jammer want de rest van de wandeling viel erg mee.

Na het tweede diner (crudité van Auvergnatse vleeswaren en voor de vega's een vis schotel, Canard avec gratin de poitiron, voor de vega's een heerlijke courgette schotel et un tarte tatin) was het tijd voor het eerste spelletje slagje halen. We zaten inderdaad op een bijzondere lokatie maar we hadden ook een bijzondere winnaar: onze reisleider ome Rein. Een kaart fenaat in hart en nieren dus begrijpelijk dat hij won.
Het was sowieso een bijzonder weekend want Bob heeft geen een keer gewonnen. De tweede keer was voor Cobi. Overigens ging Cobi weer na jaren een keer mee. Super en hopelijk komen hierna nog vele jaren. Jammer dat we nog niet compleet waren want Tineke had haar vinger gebroken en moest op het laatste moment afhaken.

De derde dag werd het tijd voor een steviger wandeling. Esther vond het weer leuk om een schatje te zoeken en ja hoor "ligt deze net op de top van de Puy Pariou". Deze top wandeling mag niemand missen en na 3 keer gaat die nog steeds niet vervelen. De trappen werden door iedereen bedwongen en het schatje werd gevonden door Esther en Yvonne.

Na het schatje vond iedereen het leuk om de krater in te lopen en

beneden heerlijk onze ingekochte speciale broodjes op te peuzelen. De mondjes zaten zo te zien allemaal vol.



's Avonds kon onze kok weer aan de slag voor repas 3: groente quiche, waterzooi of een paddestoelen risotto met een lopend chocolade taartje als dessert.
Het expresso apparaat heeft overuren gemaakt en de buikjes waren voor de derde keer weer zeer goed gevuld.

Helaas was dag 4 al weer een dag van afscheid nemen (van Esther en Bob want die gingen nog 4 dagen naar de Ardeche) en de bekende jaar foto.

De rest van de groep heeft nog een korte wandeling naar de boven op de heuvel gelegen boedistisch tempel gedaan. Een bijzonder iets zo midden op het platteland in Frankrijk.


Hierna was het voor iedereen weer over. Ook voor Yvonne die ging vliegend mee terug om in NL weer aan het werk te gaan (zoals de meesten zeiden "dit moet zo niet te lang duren").

Marcel weer helemaal alleen achter latend.

Gelukkig heeft hij nog vriendjes in een beverrat en

Christophe heeft 10 vaches op ons weiland gezet om kaal te eten.

Vrijdag 26 augustus - donderdag 1 september

Het was eigenlijk een beetje een nare week. Maandag 29 augustus stonden rond 8:30 al veel auto's aan de overkant van het meer bij onze buren. Ik vond het geen goed teken. En inderdaad 1 uur later kwam Joël naar ons toe om te vertellen dat opa Roger-Jules was overleden. Natuurlijk hij was 89 jaar oud maar toch. En hoe moesten we nu reageren? Rond 10:00 uur zijn we gelijk maar even langs gegaan om Janine te condoleren. Gaf ons wat rust en achteraf hadden we er ook goed aangedaan.
Al onze plannen om gras te maaien etc. hebben we maar even verschoven. Om op zo'n dag herrie te maken leek ons niet gepast. Dinsdag eind van de dag zijn we weer langs gegaan om na te gaan wanneer de begrafenis zou zijn. Goed dat we weer geweest geweest zijn want hij werd woensdag om 14:30 uur al begraven.

Woensdagochtend hebben we nog een kort motorritje gedaan voor de afleiding.
Even op en neer naar Charroux - een leuk oud stadje in de Allier.

's Middags naar de uitvaart in het kerkje van Biollet. Onze auto konden we net buiten het dorp kwijt en buiten stonden al heel veel mensen. Nadat de familie Grenat was gearriveerd gingen we de kerk in. Gelukkig waren we snel want die kerk zat al helemaal vol. Een begrafenis is hier toch wat anders als in Nederland. Het hele dorp en omstreken is aanwezig. Na het bijzetten in het graf werden we door de buurvrouw uitgenodigd om met de familie koffie te drinken in het café van zoon Daniel. Dat deed ons ook wel wat.

Maar ja zoals Janine ook zei: Nous sommes trois à l'Etang du Cheix.
Zo'n begrafenis is ook een inburgerings ervaring maar echter niet de leukste ervaring die je zo snel wilt meemaken.

Donderdag zouden we ons huis een beetje schoonmaken (voor het maten bezoek) en 's middags even bij Ruud in Saint Priest gaan kijken. Om 10:30 uur stond Gerard (de oudste zoon van Janine) voor de deur. Hij wilde ons hout gaan zagen. Nou ja dat kwam toch ook weer goed uit, dan is dit gelijk bij het kleine huisje opgeruimd. Voor Gerard is het zijn hobby (i.p.v. fitness) en zo is ons lesje body pump ook weer ingehaald. Ons schuurtje is nu gevuld met 10 ster/kuub hout dus we komen de winter wel weer door.

Wat een week weer, één op niet meer te vergeten. Morgen komen mijn HIO-maten voor ons jaarlijks weekendje. Marcel is kok en de HIO-maten club gaat weer ouderwets lol maken. Jammer dat Tineke moet afhaken omdat zij haar vinger heeft gebroken.
Wordt vervolgd.