Vrijdag 7 oktober - zondag 16 oktober

Vrijdag 7 oktober ben ik samen met Marion, Bri, Mirjam, Irma en Elly uit Nederland komen vliegen om weer een week in Frankrijk te verblijven. De CLD meiden zouden maandag 10 oktober weer vertrekken. Het was een jubileum weekend "we kennen mekaar al 30 jaar!" dus werd het een lang weekend naar het buitenland. Ja, en omdat die Hoogers een huis gekocht heeft in Frankrijk was de keuze waarnaar toe snel gemaakt.

We hadden ons CLD weekendje speciaal verschoven voor het "23e foire à la pomme de terre" à samedi 8 octobre.
La foire was toch wel een bijzonder iets en voor iedereen een geweldige belevenis zeker omdat de meiden ook direct helemaal in ons leven in Frankrijk werden getrokken "wat kennen jullie al veel mensen". Na een opwarm café bij Daniel hebben we genoten van de vele regionale producten. Nou ja genoten, het was jammer dat vergeleken met het vorige weekend de temperatuur met meer dan 20 graden was gezakt. Een winterjas had niet misstaan geweest.

Om 12:30 uur begon le grande repas in een leuke gezellige mega tent. Samen met nog 793 anderen hebben we genoten van de truffade, roti de porc en nog wat andere lekkernijen. Op de kaas en het dessert moesten we wat lang wachten maar de rest liep heel erg gesmeerd (een maaltijd voor 800 man serveren is niet niets).

's Middags werd het feest voortgezet met echte Franse revue. Volgens de oudste dochter van Janine "une grande spectacle". Even op zijn Hollands: het was gewoon lachen en de herinneringen gingen weer terug bij Mirjam en Irma naar zo'n klein achteraf nachtclubje in Parijs.
Na dit spectacle zijn we lekker teruggekeerd naar ons "etangetje" waar Marcel snel het vuur ging opstoken en na een heerlijke pompoen soep was deze bijzondere dag weer voorbij.
Zondag was het tijd voor de omgeving. Helaas viel het weer tegen. Het was koud met een continue drizzle. Maar goed we lieten het ons er niet van houden om erop uit te trekken.

De herfstkleuren waren ook met een miezertje prachtig. Een leuke rit langs de Sioule met allerlei (nieuwe) hoogte punten. Mirjam was al wel eens in deze buurt op vakantie geweest dus wist daardoor allerlei leuke chateaux uit te zoeken.

Waaronder Chateau Roger, wel een ruine maar lag schitterend boven de Sioule. Hiet een paar indrukken.

Onderweg uitstekend gegeten bij een Auberge in Pont de Menat.
Tussen door nog een chateau aangedaan met mooie vergezichten, langs een ander fête de pommmes de terres geweest (niet te vergelijken met die van Biollet) en via de Meander en de Viaduc toppers weer terug naar Biollet waar Marcel weer een heerlijke maaltijd voorschotelde.

Maandag was het alweer de laatste dag - en eindelijk een beetje geluk met het weer. Toen we terug kwamen gewandeld van de Boedistische temple brak de zon door. Zodat we na een klein aperatiefje bij de buurvrouw samen met Daniel, Janine en Venus mooi op de foto konden voor ons etang en huis.
Marcel verraste iedereen nog met van eigen appels in elkaar gedraaide appeltaart. Een mooi afscheid: jammer van het weer maar de CLD meiden hebben een geweldige indruk gekregen van notre vie en France.

De rest van de week was het tijd voor de was, schoonmaken, starten met een kleine verbouwing van de kamers (op advies van de dames), weer achter de status van ons demande de permis de construire aan en onze moestuin oogsten.
Tussendoor hadden we nog een kleine beverrat gevangen en de volgende nacht vond ook een plaatselijke buurt kat het noodzakelijk om in de val te gaan zitten. Een beetje angstig werd ze snel door ons vrijgelaten.
Onze schat van een buurvrouw had ook nog een pannetje pot au feu voor ons gemaakt. Dus hup met ons pannetje naar de overkant waar we de opmerking kregen waarom we geen groter pannetje hadden meegenomen. Desondanks 2 dagen van gegeten - het was gewoon heerlijk.

De kleine verbouwing van de kamers gaat zich vooral richten op de verbetering van de muren en de badcel van kamer 1 waardoor de kamers minder gehorig zijn.
Op advies van onze "aannemer" Luc zijn we donderdag ook maar weer langs de burgemeester gegaan: en geloof het niet "we hebben een avis favorable". Dus we kunnen nu definitief de afspraken maken om in januari te starten met het atelier. Tevens met de architect de plannen voor het kleine gite-tje doorgenomen. Afgelopen week heeft de architect dit ook nog ingediend zodat dit ook voor januari wordt goedgekeurd (moet lukken want is veel minder complex).

Verder was het tijd om te oogsten naast de potiron, de courgettes, de perzikken is ook de appelboom alles aan het laten vallen, beginnen de paprika's op stoom te komen en de knol selderij is ook niet misselijk. Verder werden we getipt door Joël dat in de tuin aan de overkant van onze buurvrouw een grote walnoten boom staat. Dus hup effe 7 kilo walnoten geraapt.

Ten slotte begonnen er in onze paardenbak ook allerlei leuke paddestoelen op de komen. Zo komt ons Frans champignonboekje ook nog van pas: het waren bijzondere paddestoelen en zeer goed eetbaar. Nou we leven nog dus het boekje klopte.

Zondag 16 oktober zijn we samen weer naar Nederland gegaan met een auto vol appels, pompoenen, paprika's, walnoten, courgettes, knolselderij en paprika's. We hoefden geen groente meer te kopen. Marcel is dinsdag 25 oktober weer teruggegaan na een drukke week en weekend in Nederland (ouders bezoek, alle klusjes in NL huis doen, materialen kopen, gezellig eten bij IVY met onze bon van de viergang vrienden, etc etc.) Dus die week was ook weer zo om.

Dit verhaal heeft redelijk lang op zich laten wachten maar ja de tijd vloog ook om. Het volgende verhaal zal nog langer gaan duren: ik ga pas weer met Kerst naar Frankrijk. Maar goed er gebeurt altijd wel wat in La France dus wie weet. Yvonne gaat de komende tijd aan de slag met de officiële website. Dus jullie horen van ons.

Dinsdag 6 september - Maandag 3 oktober

La vie quotidienne.


Hoe verloopt verder het leven a la campagne.

Nadat Yvonne is vertrokken ben ik weer heer en meester over het domein, wat er op neerkomt dat ik hier alles in mijn eentje dient te rooien.

Om toch al wat bouwervaring op te doen heb ik mij ingeschreven in een cursus natuurlijk voegen.
Met de opgedane kennis besluit ik alvast een tuinmuur onderhanden te nemen. Het voegen gebeurt
met een klei- en zandmengsel en deel kalk. Het kleimengsel heb ik gevonden op het zolder van het kleine schuurtje, daar lag een vloer op van leem.

Aangezien de balken toch aan vervanging toe zijn kan ik dit materiaal gebruiken. Eerst maar eens een proefstukje gedaan voor de kleur. In overleg vonden wij het grijs iets beter passen bij de steen.

Maar voor het grote werk heb ik een betonmolen aangeschaft. Na 8 kuipen weggedraaid te hebben heb ik vandaag dan de laatste hand gelegd aan het achterkant van de muur.


Verder bloeit en groeit hier nog van alles:

De doordragende aardbeien zijn met een tweede ronde vrucht geven bezig, de bramenstruik heeft
ook wel een kilo of 4 vruchten opgeleverd.

Verder werd het ook tijd om de pompoenen veilig te stellen.
1 pompoen was al aangevreten door de beverrat. De pompoenen zijn nu veilig opgeslagen in de cave.

Die beverratten worden echt een plaag. Marcel heeft dan ook hulp ingeroepen van de buurt (Joel en Daniel) om ze te gaan vangen. Er staan nu een paar mooie kooien in ons veldje.


De courgette’s hebben uitzonderlijk veel vruchten gegeven maar we hadden ook iets teveel planten
neergezet. Mijn dieet was de afgelopen maand nogal eenzijdig: bijna altijd zat er courgette bij.

Door het uitzonderlijke mooie weer van de afgelopen periode rijpen de wijnperziken gelukkig nog.

Ik heb er vast een klein teiltje mee gevuld. Er hangt nog 4x zo’n portie in de boom. Alvast een proef weckpot gemaakt met ontvelde perzikhelften met een suiker/alcohol mengsel. Als dit 3 maanden heeft geweckt is het klaar voor consumptie.
Zo kom ik de koude wintermaanden wel door.

De komende dagen zal ik mij dan bezighouden met het inleggen van de perziken. Zo komen de halve en hele flessen wodka, tequilla, citroenjenever en rum ook eens op. En dan kunnen we nog perzikenjam, perzikenmoes en perzikensorbet maken.

Omkomen van de honger zal niet gauw gebeuren. Voor het najaar nog “meiknolletjes” zaaien en de knolselders (15 stuks) eruit halen en een aantal savooikolen zaaien voor het voorjaar.

Vrijdag 2 september - maandag 5 september

Ja ja en dan ons jaarlijks terugkerend evenement "het HIO-Maten weekend". Al weer voor de 28ste keer en onze reisleider had bedacht dat we het dit jaar maar in het nieuwe Franse huis van Yvonne en Marcel moesten houden. Helemaal goed dus: we gaan nog steeds zonder partners maar ja nu een keer een uitzondering: Marcel was er al. Alleen maar mooi want de kok was dan ook gelijk geregeld. De meeste maten gaan natuurlijk geen 850 km rijden voor een weekendje dus dat werd vliegen. M.u.v. Bob en Esther want die gingen nog verder Frankrijk in. Dat vliegen is best een succes: 12:30 uur vertrek Schiphol, 15:30 uur aan de borrel in Maison Etang du Cheix. Nou wat wil je nog meer. Het kost iets meer dan normaal met de auto maar ja het scheelt ook heel veel tijd. Genoeg tijd voor een uitgebreide bezichtiging van het huis. En het is groot dus je moet ook echt je tijd nemen.

's Avonds was het eerste diner (courgette soep, BBQ en een lekker Frans nagerecht - na de kaas). De crême brulée was voor de meesten gelijk een hoogte punt en dan te bedenken dat we nog 2 repasjes te gaan hadden. Uit eten was na de eerste avond al direct van tafel.
De volgende dag werd er genoten van het Franse ontbijt met heerlijk brood van onze boulangere DoDo.

Tijd voor de eerste aktiviteit: de rondrit met de auto langs de hoogte punten van de Sioule met afsluitend nog een wandeling bij de Meander van 2,5 uur. Helaas was het eerste stuk iets te steil voor een paar. Jammer want de rest van de wandeling viel erg mee.

Na het tweede diner (crudité van Auvergnatse vleeswaren en voor de vega's een vis schotel, Canard avec gratin de poitiron, voor de vega's een heerlijke courgette schotel et un tarte tatin) was het tijd voor het eerste spelletje slagje halen. We zaten inderdaad op een bijzondere lokatie maar we hadden ook een bijzondere winnaar: onze reisleider ome Rein. Een kaart fenaat in hart en nieren dus begrijpelijk dat hij won.
Het was sowieso een bijzonder weekend want Bob heeft geen een keer gewonnen. De tweede keer was voor Cobi. Overigens ging Cobi weer na jaren een keer mee. Super en hopelijk komen hierna nog vele jaren. Jammer dat we nog niet compleet waren want Tineke had haar vinger gebroken en moest op het laatste moment afhaken.

De derde dag werd het tijd voor een steviger wandeling. Esther vond het weer leuk om een schatje te zoeken en ja hoor "ligt deze net op de top van de Puy Pariou". Deze top wandeling mag niemand missen en na 3 keer gaat die nog steeds niet vervelen. De trappen werden door iedereen bedwongen en het schatje werd gevonden door Esther en Yvonne.

Na het schatje vond iedereen het leuk om de krater in te lopen en

beneden heerlijk onze ingekochte speciale broodjes op te peuzelen. De mondjes zaten zo te zien allemaal vol.



's Avonds kon onze kok weer aan de slag voor repas 3: groente quiche, waterzooi of een paddestoelen risotto met een lopend chocolade taartje als dessert.
Het expresso apparaat heeft overuren gemaakt en de buikjes waren voor de derde keer weer zeer goed gevuld.

Helaas was dag 4 al weer een dag van afscheid nemen (van Esther en Bob want die gingen nog 4 dagen naar de Ardeche) en de bekende jaar foto.

De rest van de groep heeft nog een korte wandeling naar de boven op de heuvel gelegen boedistisch tempel gedaan. Een bijzonder iets zo midden op het platteland in Frankrijk.


Hierna was het voor iedereen weer over. Ook voor Yvonne die ging vliegend mee terug om in NL weer aan het werk te gaan (zoals de meesten zeiden "dit moet zo niet te lang duren").

Marcel weer helemaal alleen achter latend.

Gelukkig heeft hij nog vriendjes in een beverrat en

Christophe heeft 10 vaches op ons weiland gezet om kaal te eten.

Vrijdag 26 augustus - donderdag 1 september

Het was eigenlijk een beetje een nare week. Maandag 29 augustus stonden rond 8:30 al veel auto's aan de overkant van het meer bij onze buren. Ik vond het geen goed teken. En inderdaad 1 uur later kwam Joël naar ons toe om te vertellen dat opa Roger-Jules was overleden. Natuurlijk hij was 89 jaar oud maar toch. En hoe moesten we nu reageren? Rond 10:00 uur zijn we gelijk maar even langs gegaan om Janine te condoleren. Gaf ons wat rust en achteraf hadden we er ook goed aangedaan.
Al onze plannen om gras te maaien etc. hebben we maar even verschoven. Om op zo'n dag herrie te maken leek ons niet gepast. Dinsdag eind van de dag zijn we weer langs gegaan om na te gaan wanneer de begrafenis zou zijn. Goed dat we weer geweest geweest zijn want hij werd woensdag om 14:30 uur al begraven.

Woensdagochtend hebben we nog een kort motorritje gedaan voor de afleiding.
Even op en neer naar Charroux - een leuk oud stadje in de Allier.

's Middags naar de uitvaart in het kerkje van Biollet. Onze auto konden we net buiten het dorp kwijt en buiten stonden al heel veel mensen. Nadat de familie Grenat was gearriveerd gingen we de kerk in. Gelukkig waren we snel want die kerk zat al helemaal vol. Een begrafenis is hier toch wat anders als in Nederland. Het hele dorp en omstreken is aanwezig. Na het bijzetten in het graf werden we door de buurvrouw uitgenodigd om met de familie koffie te drinken in het café van zoon Daniel. Dat deed ons ook wel wat.

Maar ja zoals Janine ook zei: Nous sommes trois à l'Etang du Cheix.
Zo'n begrafenis is ook een inburgerings ervaring maar echter niet de leukste ervaring die je zo snel wilt meemaken.

Donderdag zouden we ons huis een beetje schoonmaken (voor het maten bezoek) en 's middags even bij Ruud in Saint Priest gaan kijken. Om 10:30 uur stond Gerard (de oudste zoon van Janine) voor de deur. Hij wilde ons hout gaan zagen. Nou ja dat kwam toch ook weer goed uit, dan is dit gelijk bij het kleine huisje opgeruimd. Voor Gerard is het zijn hobby (i.p.v. fitness) en zo is ons lesje body pump ook weer ingehaald. Ons schuurtje is nu gevuld met 10 ster/kuub hout dus we komen de winter wel weer door.

Wat een week weer, één op niet meer te vergeten. Morgen komen mijn HIO-maten voor ons jaarlijks weekendje. Marcel is kok en de HIO-maten club gaat weer ouderwets lol maken. Jammer dat Tineke moet afhaken omdat zij haar vinger heeft gebroken.
Wordt vervolgd.

Zaterdag 13 augustus - donderdag 25 augustus

Daar zijn we dan eindelijk weer. Een paar uur geleden hebben we onze keukenprinsen en prinsessen uitgezwaaid. Over deze 5 enerverende dagen later meer in deze blog.
Zaterdag 13 augustus ben ik weer aangekomen met de trein. Na 4 weken waren we weer bij elkaar in Frankrijk.

Marcel had zich gelukkig eindelijk kunnen verlossen van de eenden. Een paar keer per dag waren ze ons kippenhok aan het terroriseren (kippenvoer aan het eten).

Maar gelukkig kreeg Marcel ze opgesloten in het kippenhok en in de kattenmandjes zijn ze in een 5 kilometer verderop Etang weer vrijgelaten. Pff zijn we ook weer vanaf.

Verder hebben we hele lieve zwaluwtjes

en leven er oesterzwammen in onze grange.



De moestuin is nu echt een feest. Elke dag eten we sla, paprika, tomaat, courgette en pompoen uit eigen tuin.

De courgette is echt geweldig en kunnen we bijna niet wegkrijgen, zoveel. Bijna elke bloem geeft een courgette en ze blijven bloeien. Ik denk dat we zeker al tien kilo hebben. Maar goed "ratatouille" is een feest om te eten.

En dan onze lieve klein potironnetjes. Nou klein??? Die dingen wegen volgens ons 10 kilo. Zo'n exemplaar is ook als cadeautje naar de overkant gegaan. We waren namelijk uitgenodigd door de buurvrouw voor het dejeuner om "pieds de cochon" te komen eten. Een Auvergnatse "lekkernij". Jammer dat we de restjes vergeten waren mee te nemen want anders hadden we dit heerlijke gerecht ook aan onze kookvrienden kunnen voorschotelen.

Sowieso ging deze eerste week weer heel snel om. Nog wel een motortochtje gedaan in de buurt.

O.a. de Roche d'Agoux gezien.

Een graniet formatie waar vandaan je een prachtig uitzicht had over de gehele omgeving.


Verder zijn we langs geweest bij Arnold en Elly (Belgisch/Nederlands buurtjes in Muraton) om het werk van Chomette te kunnen bewonderen. Deze metselaar is ook bij hun aan de gang en levert puik werk af. Zij hebben ook een jaar op hem moeten wachten maar vonden dit zeker de moeite waard. Onze bouwplannen zijn overigens aan het veranderen. We moeten goed nadenken wat we als eerste gaan doen en wat we dan ook helemaal kunnen afmaken. Het chocolade atelier gaat door maar de 2 grote gites in de grange zijn even op de lange baan geschoven.

We willen ons eerst gaan richten op het kleine huisje achter op ons land. Deze toekomstige gite ligt eigenlijk erg leuk en helemaal apart van de rest. Mensen kunnen daar dus een mooi privé optrekje krijgen.
Arnold en Elly zijn vrijdagavond ook nog komen eten. Hebben we alle plannen en ervaringen uit kunnen wisselen.

Vanaf Zaterdag 20 augustus hadden Marcel zijn kookmaten dus 5 dagen bij ons geboekt: "een all inclusive rondreis door de Auvergne". We moesten dus optreden als kok en reisgids voor Theo en Loes, en Dik en Toos.



We hebben een hoop gezien en als wij reisleider zijn "dan zullen ze lopen ook":

- 4 km Le Paradis de Queuille (als start loop, het was erg heet gelukkig hoefden we net niet te reanimeren).

- 7 km Sioulle entre Pontaumur en Miremont (was weer erg heet maar we liepen in de bossen - speciaal uigezocht door de reisleiders)

- 9 km Puy de Pariou (Theo had er zo'n zin in gekregen dat die 300 trappen omhoog ook een peuleschilletje waren).


- tot slot gingen ze zelf nog een wandelingtje doen naar de Boedistische tempel die bij ons op de heuvel ligt - ze konden er geen genoeg van krijgen.

De vijf dagen waren bijzonder geslaagd en het eten was elke dag een hoogte punt. Zelfs Mercredi want toen werd Marcel uit de keuken gejaagd. Maar ja Marcel's tarte tatin zullen we nooit meer vergeten (na de eerste keer ging gewoon het licht uit en bij de tweede keer was het echt smullen).

Vandaag was het dus weer een beetje bijkomen en konden we weer gaan nadenken over onze bouwplannen want we werden verrast door een bezoek Luc en Chomette voor de opmaak van de devis voor de petit gite.

Zondag 10 juli - zondag 17 juli

Het is alweer de laatste avond voor Yvonne in Frankrijk. Morgen (zondag 17/7) weer terug voor 4 weken werken. Afgelopen week hadden we het zondag nog heel druk gehad (volle bak). Maandag hebben we samen met Willeke en Wilco de omgeving nog verder verkend.

Het viaduct des fades blijft een hoge punt in de nabije omgeving.

En dan die vrij gelaten eendjes in ons Etang.
Marcel heeft ze al een keer proberen weg te jagen.

We hebben al geprobeerd ze samen met Wilco en Willeke naar Spanje te krijgen. Helaas allemaal mislukt. Voorlopig terroriseren ze ons terrein en eten ze regelmatig het kippenvoer op. Leuk hoor die eendjes voor de jacht maar voorlopig hebben wij er alleen last van. Ze denken nog steeds dat ze op hun boerderij zijn waar ze eten kunnen halen.

Mercredi 13 juillet il pleut toujours. Wilco en Willeke zijn gisteren naar Spanje vertrokken. Dus lekker bijgekomen van alle gasten. Nog wel even bij le Maire langsgeweest om te vragen hoe het staat met ons permis de construire. Nou helaas het gaat nog even duren. Doordat we commerciele aktiviteiten willen ontplooien (atelier du chocolat) moet er nog een prefect een plasje overdoen. Dit kan betekenen dat we nog 3 maanden moeten wachten maar de burgemeester ging er achteraan bellen om de boel te voorspoedigen.

Quatorze juillet was gelukkig weer een mooie dag. Eerst naar Pontgibaud waar een gezellig marktje was en een mooi kasteel (le chateau Dauphin, was alleen nog niet open)

en een werkelijk schitterende wandeling naar de Puy de Pariou gedaan.

Na de wandeling weer terug naar Pontgibaud for het defilé de l'Atelier Gibaldipontain.

's Avonds gegeten in Saint Gervais d'Auvergne daarna wilden we nog naar het Feu d'artifice. Maar er was weinig te beleven en veel te koud dus lekker naar huis gegaan.

Vrijdag was het weer tuindag. Les potirons groeien als kool. Alles is weer gemaaid en lekker opgeruimd.

Zaterdag wilden we eigenlijk naar de Brocante in Goutieres maar we werden verrast door een telefoontje van Luc die samen met de metselaar de devis kwam uitleggen. We moeten nog even sparen maar we gaan het project in nog meer delen opslitsen om alles te kunnen realiseren (zeker zo lang ons huis in NL nog niet is verkocht). Nadat we nu de eerste echte prijzen weten kunnen we ook wat beter plannen ook als ons NL huis nog niet is verkocht.
Het is nu wel zeker dat de verbouwingen in januari kunnen gaan starten (als we het permis de construire ten minste verkrijgen). Met name de metselaar zit tot die tijd vol en we willen graag op hem wachten want hij is gewoon goed.

Verder de buurvrouw onze kippen laten zien. Zij zal ze een week gaan verzorgen omdat Marcel ook nog een week naar Nederland gaat.
De blog wordt weer vervolgd tijdens mijn volgend verblijf in Frankrijk en wel van 13/8 t/m 5/9.