We beginnen nog even met de week voordat we naar Nederland gingen. Vorige keer had ik aangekondigd dat het lekker rustig zou worden maar helaas. We hadden die week toch weer een goede bezetting. Dit kwam door het bezoek van de Karmapa want deze man bleef dus t/m zaterdag 1 september. Onze Tsjechische klanten hadden ons aanbevolen om vrijdag naar de laatste dienst te komen voordat de monniken in retraite gaan. Een dienst die 1 tot 1,5 uur zou duren met heel veel gezang. We zijn dan ook geweest en het was zeker indrukwekkend. Op facebook heb ik een filmpje met geluid geplaatst hier wat foto's van de Karmapa: 
Na de dienst werd het heilige eten meegenomen vanuit de tempel naar de boerderij. Tsja hoe bedoel je "gezegend eten". Tasjes werden volgestopt en iedereen was zich aan het volstouwen. Wel weer een bijzondere gewaardoording. Tussendoor zijn we samen nog 9 rondjes om de stulpa gelopen met de wens dat ons huis voor een aangename prijs wordt verkocht. De eerste keer had Yvonne dit alleen gedaan met de wens dat het huis in NL verkocht zou worden. En het lijkt misschien magic maar de volgende dag hadden we wel ons eerste bod binnen. Jammer dat het bod alleen veel te laag was. Dus vandaar nog een keer met de wens voor een betere prijs en meer geluk. Met de buddha ingedachten hopen we nu eindelijk op een mooi bod. Het aantal kijkers is in ieder geval behoorlijk toegenomen.Nadat we afscheid hadden genomen van alle temple bezoekers (waaronder onze Finse en Russische vriendinnen) en alle tentjes waren opgeruimd konden we vertrekken naar Nederland. Heen met een lege aanhanger terug met een volle.
Het was een heftig weekje Nederland met een crematie van een vriend van 53 jaar en het overlijden van de moeder van een vriendin in dezelfde week. De hele week stond volgepland.
Het belangrijkste was dat we Marcel zijn ouders weer zagen en dat we met hen toch hun 60 jarige huwelijk een beetje hebben gevierd bij Du Midi. .Helaas waren er een aantal familie leden en vrienden op vakantie en op de laatste dag doordat we langer aan het inpakken waren dan gedacht kon ik geen bezoekje meer brengen aan mijn vroegere werk.
Na een zeer vermoeiende reis terug naar Frankrijk kwamen we heelhuids weer aan (wij zelf en alle chocolade machines). Het lange pakken was niet voor niets geweest alles stond goed vast en is heel overgekomen.
Frankrijk voelde weer als thuiskomen, Nederland niet. Je merkt dat je afscheid hebt genomen van je huis in Nederland en dat het maar eens verkocht moet worden (maar niet tegen elke prijs).
We waren wel erg blij dat we (bijna) iedereen weer hebben gezien.
Nu zijn we weer een klein weekje in Frankrijk en dat was ook weer een verhaal apart. Volgende week (morgen, zondag komen ze aan) beginnen 2 werklui met het plaatsen van de muren en het plafond in het atelier en de noodzakelijke spullen zouden normaal gesproken maandag worden afgeleverd.. Normaal is in Frankrijk alles te laat behalve onze platen. De chauffeur stond dus donderdagavond al voor de deur. Had geen spullen bij zich om de spullen te lossen en zadelde ons weer op met het volgende probleem. Gelukkig waren een aantal vrienden in de buurt bereid om ons te helpen maar ja dit was weer het zoveelste voorbeeld dat door fouten van anderen jezelf hier alles kan oplossen en alle spullen met de hand moesten worden gelost met kans op beschadigingen.Maar goed de boel ligt nu in onze grote schuur en onze "Harrie & Harry" mogen de boel gaan versjouwen en plaatsen.
Ondanks dat we in september nog geen boekingen hadden binnen gekregen druppelde dat ook weer binnen. Dus dat was ook weer effe gasten ontvangen en de maaltijden verzorgen. Een heftig weekje dus maar goed hopelijk staan volgende week het grootste deel van de muren en het plafond in het atelier.
Moet gaan lukken want Marcel wil met het Foire à la Pomme de Terre in Biollet (gepland voor zaterdag 13 oktober) zijn truffels gaan verkopen.
Nou tot over 2 weken maar weer met hopelijk veel progressie in het atelier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten