Dinsdag 25 december 2012 - Zaterdag 12 januari 2013

We zitten nu lekker in ons winkeltje te wachten op klantjes. Het is januari dus normaal gesproken iedereen op regîme maar in Frankrijk geldt dat toch minder. Vanaf 10 januari zijn we weer open en voor 11:00 uur stond de eerste klant al weer in de zaak "de buurman wilde ook de chocolat au Cheix proeven". Marcel heeft weer 3 dagen keihard gewerkt om de voorraden op peil te brengen. Maar goed ook want 's middag stond er een groep gehandicapten met 2 begeleiders voor de deur met maar 1 zin in de mond "nous voulons chocolat". Met een volle vitrine was het moeilijk om de vingers ervan weg te houden.

Na 24 december is er  veel gebeurd. Gelukkig hadden we besloten om 25 december gewoon te werken om nog zo veel mogelijk bonbons te maken. We hadden aardig wat bestellingen voor Nederland en we hadden  nog 10 kg over om de laatste 2 dagen voordat we naar Nederland zouden vertrekken voor de grote verhuizing nog wat te verkopen (jour de l'an is ook nog een belangrijke chocolade dag voor de Fransen). Maar goed ook want dit was er over op 28 december om 16:00 uur:.

Om 17:00 uur kwam de burgemeester van st Gervais nog langs, gelukkig had ik nog een doosje voor hem achtergehouden anders had hij "de hond in de pot" gevonden.

29 december zijn we dus naar Nederland vertrokken voor de overdracht van ons huis. Gelukkig had onze vriend en onze huis oppas Joop al heel veel voorbereid (gezorgd dat de kast al was gedemonteerd, de keuken was leeggehaald en al heel veel had ingepakt), want anders hadden we nog aardig kunnen stressen om voor vrijdag 4 januari ons huis leeg te krijgen. Als we Joop en Carin niet hadden gehad dan hadden we ons huis in NL nooit zo kunnen achter laten.

Want het huis was nog lang niet leeg omdat het beter verkoopt gemeubileerd.  Verder wilde de nieuwe eigenaar niets overnemen behalve de gordijnen en de hoge lichtkasten. Dus de wandkast en de keuken gingen mee naar Frankrijk. Met hulp van Brenda hadden we weer een mannetje gevonden die onze keuken kon demonteren. Op oude jaars dag was dat in 5 uurtjes gepiept:

Samen met Brenda heb ik nog de laatste dozen ingepakt (waren er uiteindelijk ook nog een stuk of 50). 

Verder hadden Peter en Marcel al de werktafel van 3,30 m en 150 KG gedemonteerd en in de patio geplaatst.

Maar toen? Van te voren hadden we al bepaald dat deze werktafel niet verder kon dan de patio of we moesten een ruit er uit laten halen. Zo gezegd zo gedaan door glashandel Zantman:


Met al die (zware) spullen waren we dan ook erg blij dat we John 't Hoen transport hadden ingeschakeld voor de verhuizing. Met een camionnetje van ongeveer 15 meter laadruimte moet het toch wel lukken:

Ondanks dat donderdag 3 januari een gewone werkdag was, hadden we genoeg hulp voor de verhuizing. Natuurlijk waren Joop en John erbij maar ook Marcel zijn broers Rob en Kees hebben geweldig geholpen. En Willeke en Elly hebben elkaar afgewisseld voor de dozen en het laatste puzzel werk. Na 5 uur toch aardig doorwerken en puzzelen gingen de laaddeuren dicht zodat de ficus er net niet uit zou vallen (camionnetje zat dus vol). Uiteindelijk hadden we ook nog een volle wagen en aanhanger met de breekbare spullen en de fietsen.

Tussendoor het verhuizen waren we uitgenodigd voor een ouderwetse oudejaarsavond bij Brenda en Peter met alle Viergang vrienden. Het afscheid was nu definitief en om 00:00 uur kwamen er toch wat traantjes te voorschijn. Wij hebben overigens zelf niet het idee dat we ver weg zitten (binnen een dag zijn we weer in NL), maar voor veel mensen zitten we erg ver weg.

Op 4 januari hadden we de definitieve overdracht en vanaf 7/1 hebben we geen adres meer in NL. Wij zijn na de overdracht direct naar Frankrijk vertrokken nadat we onze lieve buren Margreet en Peter nog even gedag hebben gezegd. De camion zou zaterdag middag vertrekken en zondagochtend 11:00 aankomen zodat  wij ook weer terug in Frankrijk waren.

Toen we in Frankrijk waren hebben we direct via Daniël hulptroepen ingeschakeld om de wagen uit te laden. Joop was meegereisd met John maar met zijn vieren krijgen we echt die werktafel er niet uit.
Daniël had nog een vriend geregeld en binnen een uur was de wagen al half leeg. Omdat al onze spullen niet echt licht zijn, hoorden we regelmatig "p.t..n", maar goed Daniël en Fred liepen lekker te sjouwen en Yvonne een beetje te dirigeren.

Met het ruimtelijk inzicht van John is onze sejour nu met onze eigen spullen ingericht. Het was wat passen en meten maar het staat wel en Marcel kon weer lekker liggen op de bank en Sjappie kijkt weer ouderwets naar buiten als namaak waakhond.

Het moeilijkste hadden we voor de zondagmiddag bewaard: het uitladen van de keukenbladen en de fijne werktafel. De gehele keuken is heel over gekomen en is opgeslagen in de grange op een dusdanige manier dat ook de auto's gewoon nog geparkeerd konden worden (overigens is dit de helft van de grange, deze verdieping is maar 200m2).

Onder de verdieping van de grange zit het chocolade atelier. Hierin hebben we met hulp van Daniël en zijn broer Gerard de werktafel neer gezet. Zo hebben we weer meer afzet ruimte.

Heel Biollet weet nu hoe zwaar onze meubels en de werktafel waren want dat was natuurlijk weer groot nieuws met zo'n camion voor de deur.

John en Joop zouden eigenlijk  maandagochtend vertrekken maar John kon helaas/gelukkig geen retourvracht vinden. "Gelukkig" want maandag was het prachtig weer en Joop kreeg echt de kriebels waarom hij geen hengels bij zich had. En het was gewoon gezellig met zijn vieren.

Maandagmiddag vond John gelukkig wel zijn retourvracht. Dinsdagochtend zijn John en Joop dan ook vroeg vertrokken om een lading rietjes 200 km verderop op te halen en af te leveren bij Trier. Het was dinsdagochtend erg gevaarlijk glad maar gelukkig is er niets gebeurd.




Met deze achterlichtjes kijken we terug op een succesvolle verre verhuizing met dank aan John en Joop en alle andere hulptroepen. Want zonder iedereen was het ons niet gelukt en daar zijn we heel dankbaar voor.
Wij gaan nu een echt Frans jaar tegemoet. De mensen hier vinden het ook erg leuk "we zijn Auvergnats".
Natuurlijk gaan we verder investeren in de chocolaterie dat wordt gewoon de eerste inkomsten bron. Verder hopen we dat we voor het seizoen de gîte af kunnen krijgen en dat we per 1/5 ook de salon de thé kunnen openen. We zitten hier niet stil. Heel veel mensen hadden zich afgevraagd of we ons in de winter niet gingen vervelen. Nou voorlopig hebben we een simpel antwoord: "nee". Tot over een paar weken weer met hopelijk wat nieuws over het vervolg van de verbouwingen van de gîte en de chocolaterie en het weekend van de Viergang vriendinnenclub (komen eind januari met zijn zessen).
Oh ja: de eerste boekingen voor het seizoen druppelen ook al weer binnen (p.t..n krijgen we nooit rust).